Op een Nederlandse OV-fiets door de township

Heeej allemaal,

Bij deze maar is een keer wat sneller een volgend verslag dan de afgelopen keren.
Want anders dan komt het er haast niet meer van. De tijd vliegt nu echt voorbij hier, dus voor ik het weet is het alweer tijd om naar huis te gaan.

Het gaat nog steeds goed hier. Het weer word steeds beter, dus we genieten lekker van de zon.
Op stage is het wel warm, want ons remedial-teaching lokaal is in een container en dat word ’n soort broeikas. Sommige kinderen zitten hier gewoon met lange vesten en truien aan, hoe ze het uithouden is mij een wonder..
Wel werken ze nog steeds hard. Vorige week moesten ze het met wat juffen minder doen op stage. Bij ons in het huisje was eerst Anne ziek en later Chantal ook nog. Dus toen ging ik met de een naar stage, een dagje alleen en toen weer met de ander.
Chantal was alleen het weekend jarig, 13 November, dus het was nog even afwachten of ze dan beter zou zijn.
Iedereen die kon kwam bij ons picknicken en zwemmen in het meertje. Gelukkig voelde ze zich allebei al wat beter, hoewel ze de dagen erna nog wel wat moesten aansterken. Maar fit genoeg om ’n leuke verjaardag te hebben gelukkig.
Na de verjaardag van Chantal ben ik begin van de avond uit eten geweest met de studenten uit Caledon en huisje 2.
Om 21.00u hadden we afgesproken met andere studenten om richting een hostel te gaan in Pinelands, dit gezien een oud-student hierheen was, en zijn verjaardag daar in een club wilde vieren.
Na gesetteld te zijn in het hostel zijn we naar de club “The Galaxy” geweest. Dit lag in een wijk wat buiten het centrum. Het was best een grote club met verschillende zalen. Helaas waren ze niet allemaal open, maar dan alsnog was het groot daar. Nou daar zijn we dus uit geweest en hebben we met zijn alle gedanst.
Veel waren er vanaf het hostel met de taxi naartoe, maar ik en nog een paar andere hadden plannen voor de volgende dag, dus zouden we wat eerder weg gaan. Brenda en ik zouden Els naar het hostel brengen en daarna nog heel even terug gaan naar de club. Nou hadden we de weg naar het hostel wonderbaarlijk snel gevonden, dus we dachten dat lukt terug ook wel…Niet dus! We hebben ruim een uur rond gereden, totaal uit de richting, en na meerdere keren de weg te hebben gevraagd bleek dat we dus totaal verkeerd zaten. Toen zijn we maar heel het centrum van Kaapstad doorgereden op weg naar de grote weg hier. Toen zijn we maar naar het hostel gegaan, want het was te laat om nog naar de club te gaan.
De dag daarna een beetje bijtijds opstaan, want we moesten nog een uurtje rijden naar het afspreekpunt met onze township gids. Ik ging namelijk samen met Brenda, Els, Wart en Wendy een townshiptour doen op de fiets. Bij een supermarkt daar in de buurt hadden we afgesproken met de locale gids. Hij kwam ons al ophalen op de fiets en wij moesten er achter aan met de auto.
Eenmaal bij de township kregen we eerst allemaal een fiets. En wat bleek, het waren 2e hands OV-fietsen uit Nederland:) We voelden ons dus meteen weer thuis.

Op de plek waar we de fietsen kregen stonden allemaal containers. Hij legde ons uit dat die containers gratis verhuurt worden aan mensen uit de township om een bedrijfje of zo op te starten. Tot ze 32 jaar zijn, dan moeten ze eruit en een eigen plek zoeken. Onze 2 gidsen, de ene was de gids de ander lette op de fietsen, hadden daar dus een fietsenbedrijfje en daarnaast townshiptours op de fiets.
Na de uitleg en de korte introductie over wat we allemaal gingen zien stapten we eindelijk op de fiets. En daar gingen we dan alle kleine steegjes en weggetjes in tussen de hutjes door, maar ook wel op wat grotere geasfalteerde wegen.

Onze eerste stop was bij een van de kerken. Hier mochten we het laatste stuk van de dienst bij wonen. Het was een beetje een vierkant gebouwtje met plastic stoelen erin en vooraan wel een tafel, wat doeken, 3 vrouwen om te zingen, en 2 jongens die muziek speelde. Verder stond er dus een man die de mis leidde.
Het was best wel intens om daar te zitten, want het geloof bij die mensen is daar zo sterk. Bijna de helft van alle vrouwen was aan het huilen en grotendeels roept van alles door de mis heen, of ze zijn aan het klappen en stampen met de voeten. Alleen al die geluiden door elkaar en dat het zo chaotisch was werd je wel ’n beetje naar van, want je kan de mis niet goed volgen. Verder raken de kinderen van de huilende vrouwen ook van streek en die huilen dus ook. Daarnaast werd de mis ook nog is vertaald in het Xhosa wat het nog onduidelijker maakte. Ik werd er zelf een beetje naar van.
Toen ze uiteindelijk gingen zingen was het wel erg leuk, het was gospel, en iedereen zong en klapte mee en toen was de sfeer wat vrolijker.
Daarna vroeg de pastoor/priester aan ons waar we vandaan kwamen en wat we kwamen doen in Zuid-Afrika. Nou hij vond het helemaal mooi dat we hier onze stage deden dus toen vroeg die de hele kerk om voor ons te bidden. Iedereen stak zijn armen uit in onze richting met de handen omhoog naar ons. Toen gingen ze dus bidden dat God via ons werkte en dat we een goede tijd zouden hebben en weet ik wat nog meer. In ieder geval kwam het er op neer dat God via ons werkte en dat hij ons zou beschermen enzo.
Daarna zongen ze nog een lied en toen was de dienst afgelopen.

Weer op de OV-fiets een stuk verder de township in. Iedereen zwaaide en kinderen renden achter je aan. Overal klonk muziek of zaten mensen samen buiten. De sfeer zag er wel goed uit. De mensen deden veel samen. Alleen als je dan de omstandigheden ziet waar ze in leven is dat natuurlijk een heel ander verhaal. Veel woningen zijn echt van die krotten met plastic en ijzer en van alles bij elkaar gesprokkeld. De gids vertelde dat er om de zoveel tijd vaak grote brand is, gezien de mannen in de avond gaan drinken en dronken en hongerig thuiskomen. Dan word er dus nog wat gekookt maar vallen ze in de tussentijd in slaap... En zodra een zo’n hutje in de fik vliegt vliegen ze allemaal in de hens. Dus je kan je voorstellen wat voor situatie dan ontstaat.
Nou, langs al die hutjes op naar de natural healers. Daar kwamen we in hun huisje en toen gingen ze voor ons dansen en zingen. Het waren er 3 en dan nog wat mensen die ernaast zaten om te kijken en een vrouw die ze met de trommel begeleidde. Ze hadden in ’n bakje waar ze omheen dansten wat kruiden aangestoken, dus het rook een beetje wierrookachtig daarbinnen. We mochten ze allemaal vragen stellen, maar het was leuker om ze te zien zingen en dansen. Later mochten wij nog mee doen, dus stonden we daar ook rondjes om dat bakje te dansen. Dat was wel even wennen, maar wel leuk om met ze mee te doen. Daarna natuurlijk nog even met ze op de foto en toen weer verder.

We gingen lunchen in een van de locale etenshuisjes zeg maar. Je kon daar vlees uit kiezen en dan maakte ze dar voor je klaar op de braai. In de tussentijd gingen we bij een winkeltje verderop drinken halen en wat brood om het vlees op te doen. We hebben rund en varkensvlees gehad en worst. Erg lekker vlees allemaal! In de tussentijd hebben we met onze gidsen geklets en met wat mensen die hallo kwamen zeggen. Hoewel niet met allemaal echt ’n gesprek te voeren was omdat ze duidelijk dronken en/of stoned waren.
Na de lunch weer verder op de fiets, allemaal kinderen sprongen ook achterop wat erg leuk was. Onderweg kwamen we nog een hele groep mensen buiten tegen waarvan een paar met aparte kleding aan en ze waren allemaal aan het zingen. Helaas konden we niet heel lang kijken gezien we verder moesten. We zijn toen nog naar een kunstenares geweest die van alles maakte met plastic doppen en flessen van allerlei producten. In haar garage lag ook allerlei rommel, waaruit ze dan goede materialen zocht om te gebruiken. Sommige dingen waren wel heel mooi en origineel, maar het was toch niet echt mijn ding. Maar wel leuk om te zien. Vervolgens weer richting beginpunt gefietst en toen was de townshiptour alweer voorbij. Tijd vloog echt om daar. Er viel zoveel te bekijken overal. Het was echt een hele ervaring en absoluut de moeite waard. Vooral leuk om het met de fiets te doen. Toen weer naar huis gegaan en nog gezwommen in het meertje voor ons huis.
Doordeweeks hadden we gewoon weer stage. Maar daar heb ik niet veel nieuws over te melden naast dat het nog steeds leuk is en goed gaat.
Woensdagavond gingen we met zijn alle in het Greenpointstadion naar de voetbalwedstrijd Zuid-Afrika tegen USA. Het was helemaal uitverkocht, dus dat was echt supertof! We zaten helemaal vooraan op rij 4 bij de cornervlag. Helaas was het dan wel wat lastiger om de andere kant van het veld goed te zien. De sfeer in het stadion was erg goed, de wave ging een paar keer helemaal rond en iedereen juichte en zong en ging helemaal in de wedstrijd op. Helaas won USA met 1-0 maar ondanks dat was het toch ’n hele belevenis om in een uitverkocht Greenpointstadion hun nationale team aan te moedigen.

De dag daarna was de directeur van de school jarig, dus dat moest natuurlijk gevierd worden. De andere docenten hadden in de eerste pauze een English Breakfast georganiseerd voor alle docenten. Zaten we daar dus aan de worst en spek en eieren en brood en bruinen bonen. Pfoe hele hap zo vroeg. En in de 2e pauze had hij de directeur 3 verschillende soorten taart en je kreeg gewoon van elke taart een stuk. Nou daarna kon er ook echt niks meer bij, wat een hoop was dat.
Zelf hadden we nog een cadeautje voor hem gekocht en met de kinderen tekeningen gemaakt, dus daar was hij heel erg blij mee. Leuke stagedag dus.
Nou dit weekend hadden we vrijdagavond in Caledon het verjaardagsfeest van Liesbeth. Ze gaf een piratenfeest, dus iedereen was helemaal verkleed. Er was piratenmuziek en bij binnenkomst meteen een shotje rum. Verder hebben we weer braai gehad en gezeten en gekletst met zijn alle.

Zaterdag ben ik met Jeroen, Nick en Els wezen paintballen bij Bluerock, waar ook het wakeboarden was. Nou had ik er al mijn twijfels bij en vond ik het best wel spannend, gezien de verhalen van iedereen wisselend waren en ik Stijn zijn blauwe plekken heb gezien toen die na een feestje thuis was gekomen waarop ze dat hadden gedaan. Daar kregen we een groene overall aan en een mooi masker op. Ik had de balletjes al gevoelt en die waren me hard, ik dacht dat kan nooit fijn zijn. En toen we eenmaal gingen oefen schieten deed ik het al helemaal in mijn broek toen ik zag hoe hard die dingen gingen.
Nou begonnen we op een klein terrein waar allemaal bandenstapels lagen met een spel in 2 teams. Het ene team aan de ene kant van het veld en het andere team aan de andere kant van het veld. En dan welk team het eerst het andere team heeft afgeknald. Was je af moest je het veld verlaten. Nou ik vond t alleen maar doodeng en het was ook echt niet fijn als je geraakt werd. Ben toch te kleinzerig om dat spel echt leuk te vinden. Na paar potjes gingen we vlag veroveren doen. Dit was tussen de begroeiing. Wij moesten de vlag verdedigen en het andere team moest hem binnen 10 min. proberen te veroveren anders hadden wij gewonnen. Nou dat lukte ons goed dus hadden wij gewonnen. Daarna werd het omgedraaid en moesten wij de vlag veroveren. Nou wij sluipen en tijgeren door die bosjes. En snel weg duiken voor de schoten en alles. Nou vond ik dat spel leuker omdat je dan over het algemeen van verder af schiet en er veel struiken en bomen tussenstaan, dus voelde ik me wat veiliger en ook om te spelen was het gewoon leuker. Een beetje weer dat kindergevoel van vroeger als je oorlogje aan het spelen was in het bos.
Na het vlag veroveren gingen we helaas weer dat andere spel bij de banden doen. Nou deed ik nog even mee, maar vond t al snel wel mooi geweest en ben toen maar gestopt. Els was ook al gestopt gezien die aan haar teen was geopereerd en dus moeilijk kon bewegen en bukken.
Zij had echt ’n hele buil op haar hoofd en schouder. Ik had gelukkig alleen maar een rode plek. Maar andere zaten ook echt onder de plekken en een ander meisje verliet nog huilend het veld na goed op haar borst geraakt te zijn door Jeroen. Was dus op tijd gestopt.
Ik vond het wel leuk om nou een keer gedaan te hebben, maar dat was voor mij toch echt een eens maar nooit meer activiteit. Kan het niet echt leuk vinden gezien dat geraakt te worden mij te pijnlijk is. Niet mij ding dus. Daarna daar nog ’n hele poos gezeten en gekletst en daarna uit eten geweest.

Zondag vroeg op, want werd iets voor 08.00u al opgehaald door Lindsey en Ilse. Het plan was om in Kaapstad de Tafelberg te gaan beklimmen. Ook nog samen met Sandra, daar de broer en zijn vriendin van, en Wendy. Helaas was het weer echt slecht en was het best bewolkt, dus de Tafelberg ging hem niet worden helaas.
Toen zijn we maar naar Kirstenbosch (de botanische tuinen) gegaan. Niet alles stond in bloei, maar ondanks dat was het toch echt erg mooi. Zeker een aanrader als je ooit naar Kaapstad gaat nog. Er stonden overal ook veel beelden die erg mooi waren. We hebben daar een hele poos rond gewandeld en nog even in het winkeltje gekeken. Daarna zijn we naar het Rhodes memorial geweest. Dat lag ook een beetje op ’n berg en was een stenen bouwwerk met zuilen wat je wel vaker ziet en dan met een standbeeld ervoor met steigerend paard. Helaas regende het dus het uitzicht was ook niet zo mooi als het anders zou zijn, maar toch kon je nog wel een heel eind de verte in kijken.
Daarnaast zat een soort lunchgebouwtje waar we wat gedronken hebben en gingen bedenken wat we nog konden gaan doen gezien het regende.
Nou wist ik dat er in het Artscapetheatre die middag een voorstelling zou zijn van de musical “Annie.” En dat vonden de meeste erg leuk. Alleen Sandra en haar broer en zijn vriendin gingen ergens naar een shoppingmall, dus toen zijn we opgesplitst. Ik ben toen met de andere dus naar “Annie” geweest. Dat was echt superleuk! Het theater was echt het grote theater van Kaapstad. En de zaal was erg mooi. Vergelijkbaar ongeveer qua grootte met het beatrixtheater/fortiscircus en luxor. Net iets kleiner misschien, maar dus wel een behoorlijke zaal.
Het was echt een grote productie vergelijkbaar met grote producties in Nederland die in die zalen staan. De cast was zo 50 man, orkest nog niet meegeteld. En het decor was echt mega, wat een hoop decorstukken en heel mooi gemaakt. Hier en daar werd er wel iets vals gezongen helaas, maar over het algemeen was de zang prima. Echt een leuke grote voorstelling met alle herkenbare liedjes er natuurlijk in. Supermiddag gehad dus.
Toen het weer afgelopen was weer op naar huis, waar ik daarstraks heb gegeten en nu dus mijn verslag aan het type ben. Morgen weer stage en hopelijk daarna op internet dit verslag plaatsen.
Is kijken of er nog een verslag volgt in mijn periode hier, of dat die pas komt als ik weer thuis ben. Ik heb nu nog 3 stageweken en dan vakantie tot ik naar huis kom. Begin van de vakantie hebben we hier nog community-day en de dag daarna vertrek ik op 7-daagse reis de gardenroute langs. Dat is een georganiseerde groepsreis, dus ik ben benieuwd! We gaan dan helemaal naar het addo-elephant park en dan weer terug naar Kaapstad. Onderweg gaan we dan allerlei plaatsen bekijken en activiteiten doen. Erg veel zin in dus, maar hoe dat was krijgen jullie bij thuiskomst nog wel te horen allemaal.
Ik ga er nog even van genieten hier nu het nog kan. Heb enorm zin om jullie weer te zien allemaal in de kerstvakantie, mis jullie ook wel hier. Maar ga het hier ook onwijs missen. Nog een paar weekjes en dan afscheid nemen hier. Wat is de tijd toch snel gegaan als ik er zo op terug kijk. Hoewel veel activiteiten alweer heel ver weg lijken. Vooral de laatste periode gaat echt snel,dus weet zeker aankomende weken ook. Ik hou jullie daarover nog op de hoogte, vanuit hier of weer vanaf thuis. Laat in ieder geval nog wat van jullie horen en dan zie ik jullie snel weer!

Veel liefs voor jullie allemaal,
-x- Lisa.